Ludùmse e ‘mbrudùmse per ‘na volta, Criste!
di Dario Voltolini
Ier sun andàit a vëdde ‘sta cosa che Scarpa l’è bütasse a fé ciamandla “Groppi d’amore nella scuraglia” ndrinta al teater i. Cume Nassiun ‘ndian-a mi duvrìa pa dì ‘n tübu d’niente. Suma disse për lungh e për largh d’nen parlesse adòss, sbrudulandse cume ‘d piciu banfùn, mach për fé pa cume tüti ìij autri. Bon! Mi, m’na fregu altamènt! A mi ‘st’affé sì d’ Scarpa a l’è piasüme talment tant che lu disu e lu ripetu m’na fregu e lu disu ‘mbellessì: Scarpa a l’è ‘n geniu.
Chièl a l’ha fait ‘na roba da svënn-i dal rije! A parlava da terùn gramelotànd parei d’na bestia! Sun pissame a col! Scarpa a l’ha stüdià parei d’an fòl per ‘n tot d’ani. Chièl a cunòss për fil e për segn tüta la nostra literatüra, fin an drinta al böcc dël cül. A l’ha piàit al “gatto lupesco” e a l’ha falu diventè ‘n “gatto gattaro” terùn da fé möire dal rìe tüta la gent spatarà n’sle cadreghe d’Procuste dël teater.
Scarpa a l’è sexy dabùn, pa d’bale!
A parla a parla e a straparla ‘n terunèis, chiel ca l’è ‘d Venessia. A sun foi, a l’è trop ümid labà.
Bon, lassuma perdi. Mach sussì l’hai da dive. Scarpa a l’è verament d’serie A.
Andé a vëdlu, s’av càpita turna. A merita la speisa (a gratis, fassu nen për dì).